Terapia zabawowa dla dzieci

Terapia przez zabawę jest formą arteterapii, która jest metodą psychoterapeutyczną opartą na wykorzystaniu odgrywania ról jako jednej z najbardziej intensywnych technik wpływania na rozwój osobisty.

Istota tej techniki polega na wykorzystaniu terapeutycznego wpływu zabawy do pomocy klientowi w przezwyciężaniu trudności społecznych lub psychologicznych, które stanowią przeszkodę dla wzrostu osobistego i rozwoju psychoemocjonalnego. Metodyka terapii zabawowej obejmuje wykonywanie przez grupę lub jednostkę specjalnych ćwiczeń, które angażują i stymulują komunikację werbalną i niewerbalną, przeżywanie poprzez zabawę zadań sytuacyjnych.

Gry terapeutyczne mają na celu lecznicze oddziaływanie na osoby w różnym wieku, które cierpią z powodu zaburzeń emocjonalnych, lęków, nerwic o różnej etiologii itp. Metodologia ta opiera się na uznaniu osobistego rozwoju gry jako ważnego czynnika.

Gry terapeutyczne dla dzieci

Zabawa jest nie tylko jednym z ulubionych zajęć dzieci, ale także wiodącym zajęciem dzieci od najmłodszych lat aż do wieku szkolnego. Poprzez zabawę dziecko rozwija funkcje motoryczne i umiejętności poznawcze. Jest to również główna metoda uczenia się dla dziecka.

Dla dzieci zabawa jest główną okazją do interakcji z otoczeniem i dlatego pełni funkcję socjalizacyjną. Co więcej, naturalne jest, że dziecko odgrywa negatywne emocje, które pojawiają się w nim w trakcie zabawy.

Terapia zabawą jest pochodną terapii sztuką — pomaga jednostce osiągnąć komfort psychiczny poprzez działania zabawowe. Jest to dość skuteczna metoda korekcyjna w pracy z małymi dziećmi, które mają zupełnie inne cechy psychiczne. Nie jest zalecany dla osób z pełnym autyzmem lub schizofrenią bezkontaktową. Terapię zabaw stosuje się:

  • w przypadku urazów o charakterze psychologicznym związanych z rozwodem rodziców;
  • w celu poprawy wyników w nauce dzieci z trudnościami w nauce;
  • do korygowania zachowań agresywnych i lękowych;
  • do zapobiegania i leczenia różnych fobii, lęków dzieci;
  • w przypadku upośledzenia umysłowego w celu przyspieszenia rozwoju;
  • w jąkaniu i wielu innych problemach.

Rodzaje gier terapeutycznych

Główne rodzaje terapii zabawy mogą być klasyfikowane zgodnie z teoretycznym podejściem do psychologii. Terapia grami jest stosowana w psychoanalizie i w rodzimej psychologii. Rozróżnia się także terapię zabawową polegającą na reagowaniu i budowaniu relacji oraz prymitywną terapię zabawową. Według formy organizacji działalności terapii zabawy może być indywidualne i grupowe. Zgodnie ze strukturą zastosowanego w nim materiału wyróżnia się również materiał niestrukturalny.

W jednym sensie cele terapii zabaw skoncentrowanych na osobowości są zgodne z wewnętrznym dążeniem jednostki do samorealizacji. Niezbędnym warunkiem jest zapewnienie dziecku pozytywnego doświadczenia wzrostu w obecności dorosłego, który je rozumie i wspiera, umożliwiając mu w ten sposób odkrycie jego wewnętrznych sił. Jednocześnie celem interwencji nigdy nie powinna być bezpośrednia przemiana osobowości jednostki, ponieważ byłoby to odrzuceniem jej taką, jaka jest i zaprzeczeniem punktu wyjścia psychoterapii skoncentrowanej na kliencie — bezwarunkowej akceptacji podmiotu. Praca korekcyjna powinna koncentrować się na afirmacji samego siebie, poczucia własnej wartości jednostki.

Terapia przez zabawę w przedszkolu

Rola terapii zabawowej dla małej jednostki jest ogromna. Przyczynia się do rozwoju zdolności dziecka, przezwyciężania konfliktów i osiągnięcia równowagi psychicznej. Dzięki zabawie dziecko łatwiej i szybciej się uczy oraz nabywa umiejętności, które przydadzą mu się w późniejszym życiu.

Terapia zabawowa dla dzieci przedszkolnych jako metoda korekcyjnego oddziaływania na ich psychikę może być stosowana już od drugiego roku życia. Dziecku proponuje się zabawę w odgrywanie ról, aby wyjaśnić jego stan emocjonalny, lęki i ewentualne urazy psychiczne, o których nie jest w stanie mówić. Eksperci w terapii zabaw twierdzą, że poprzez terapię zabawą można nauczyć dzieci swobodniejszej interakcji z otoczeniem, poprawić ich wyniki w szkole i zmniejszyć ich nadpobudliwość, agresywność i inne zaburzenia zachowania.